در تردید هایم
بین عشق و دلتنگی
تو مثل صبحی به رنگ یاس
زندگی را برایم معنی می شوی!
من نام تو را در شبستان اصلی آسمان شنیده ام
هر بهار، با نام تو آغاز می شود:
باران.
شنیده ام،
مقدس ترین شکل عشق، باران است،
من در کدامین پشت بام
در کدامین کویر تشنه
پس کدامین لحظه زیبای هوس
من کی پیاله ای شوم برای نزول تو بر عطشناکی گلویم؟
امشب،
من در خویش گمشده ام
مرا ببار بارانم
بگذار از غبارهای دلتنگی ات پاک شوم!
درباره این سایت