#مسافردلتنگ
به سوی بوشهر
هواپیما
یال های آسمان را می شکافت
یادت هست می گفتم:
«چشم سیاه داری قربانت شوم من؟»
زیر پایم
تن صبور کویر طبس
در آغوش رگه هایی از نمک می درخشید:
کویر در شعر های من همیشه نفس می کشد!
«خانه کجا داری مهمانت شوم من؟»
تا تکامل مرگ غروب
شب پر ستاره کویر فرصت حضور نمی یافت
در شرق دور
«زهره» خودش را به آغوش شب می کشید
حوالی آسمان یزد
آسمان پر از دانه های نور شد
از خودم پرسیدم:
دلتنگی نام کدام مشربه حیات است در آسمان؟
می ترسیدم نبینی آنچه را که من دیدیم
باید برایت کمی فرصت نور بیاورم
از مهماندار پرسیدم:
می شود یک مشت ستاره از روی بال سمت چپ به من بدهید؟
دوستت دارم
دلم برایت تنگ شده
نمی خواهم در آرزویت دیدارت بمیرم!
«من به میخانه امشب تو برو جای دگر!»
بوشهر/بهمن1395
#حجت_فرهنگدوست
درباره این سایت